نپرس اهل کجا بود تو بغض حنجرش چی بود...

مهم اینه که اهلی بود...زمینی بود و خاکی بود

کسی که دل به غربت زد تا بغضش موندنی باشه

تا به دنیا بفهمونه نمی خواد خوندنی باشه

پریدن سخته تا وقتی که تو دسته آدما سنگه

اگر هم دونه می پاشن....یه جای کار می لنگه

تا وقتی روبروشونی رفیق و یار و هم دردن

سرت رو برنگردون که عجیب این قوم نامردن....

دلم محتاج مرهم نیست...که از بی دردی می ترسه

برای گفتنه از عشق هنوزم تنگه این عرصه

سلام گرمم رو اینجا ندادن پاسخی هرگز

چه بده نا جوانمردی میرم من بی خداحافظ
        
بی خداحافظ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: